Kropla wody

KROPLA WODY
Czy wiem o co chodzi w życiu? Nie. Nie wiem. Każdego dnia muszę na nowo przypominać sobie o tym, że życie nie jest czymś do zrozumienia. Jest dane do doświadczania.

Czasami jest to bardzo trudne wyjść z głowy i doświadczać. Przecież nauczono nas, że nic nie przychodzi samo, że na wszystko musimy sobie zapracować ciężkim wysiłkiem, a w doświadczaniu go przecież nie ma. Doświadczanie to właśnie odpuszczenie wysiłku. Wysiłku, który musi zrobić głowa, by zrozumieć.

Życie, ta olbrzymia zagadka, która jest dana nam w darze nie jest możliwe do ogarnięcia przez nasz mały rozum. A mimo to nieustannie rozum próbuje je zrozumieć, nadać mu sens, złapać w sieć, podporządkować regułom, normom, zasadom.

To trochę tak jakby kropla wody próbowała ogarnąć cały ocean. Zaszufladkować go. Ponazywać. Zrozumieć. Złapać do słoika i zamknąć go w nim. Mocno zakręcić by już było można spokojnie przeanalizować, zeskanować, wyciągnąć wnioski i ogłosić wszem i wobec. Znalazłam/znalazłem sens życia! Jest nim …. i tutaj wpisz dowolnie to co Ci akurat podpowie głowa. Może będzie to życie dla dzieci, może dobro, życie zgodne z zasadami obowiązującymi właśnie w tej epoce, w której przebywasz obecnie. Może Bóg, może rozwój osobisty, Może poznawanie siebie, może wielkie Satori. Może.

A tymczasem morze śmieje się z Ciebie i woła, że nie da się zamknąć w słoiku, że jest nieskończone i nie do ogarnięcia przez malutką swoją część, którą jesteś. Ty mała kropelka, ale mała czy wielka i tak niezaprzeczalna część tej wielkiej wody.

Nie jest to możliwe. Jedyne co może zrobić kropla wody to z zaufaniem zanurzyć się w oceanie. Jest jego częścią. Nic złego nie może jej się przydarzyć.

A jednak rozum nie chce odpuścić i każdego dnia od nowa wrzuca sam siebie w ten olbrzymi ocean swojego niepokoju: co dalej, jak dalej, dlaczego, po co to wszystko?

I nie ma w tym nic dziwnego. Wszak rozum, ta część składowa życia został stworzony po to by rozumieć, szukać, nadawać znaczenie, sens. Rozum został stworzony by szukać, znajdować, i im większy problem ma do odnalezienia tym bardziej jest szczęśliwy. Nawet wtedy, gdy jest nieszczęśliwy nie znajdując odpowiedzi na swoje pytania to i tak szuka dalej, nie potrafiąc odpuścić i zostawić życia samemu sobie.
By się żyło. By doświadczało. By przeżywało. Bo tylko w tym, w przejawach życia można odnaleźć prawdziwy sens.

“Życie nie po to jest by je zrozumieć, ale by je przeżyć”. Słowa te przypisane są wielu autorom, ale bez względu na to kto je pierwszy wypowiedział, mówią mi one o tym samym, że uwięzieni jesteśmy w naszych głowach i rzadko kiedy pozwalamy sobie na doświadczanie.

Uwiezieni jesteśmy w naszych głowach, które ograniczają nas do nabytych nawyków, schematów, punktów widzenia, światopoglądu, religii. Które to głowy zamykają nas w kropli wody, każąc zapomnieć o tym, że jesteśmy częścią nieskończonego Oceanu.

Jak może kropla wody zrozumieć i ogarnąć cały wielki ocean? Dojrzeć wszystkie jego brzegi? Odgadnąć wszystkie prądy? Zrozumieć pulsujące w nim życie?

Zredukowani przez nasz rozum do kropli wody, zapominamy, że jesteśmy częścią Nieskończonego Oceany, a tym samym mamy też dostęp do wszystkich jego możliwości, zasobów, środków.
Zamknięci w kropli wody widzimy tylko malutką przestrzeń możliwości zawartą w tej kropli.
Zamknięci w kropli wody, w tej naszej sferze komfortu, którym jest też nasz lęk, niedostatek i rozpacz, zapominamy, że życie to wielki ocean. Ocean też wielkich możliwości.
Wyjście poza strefę komfortu, poza kroplę to opuszczenie bezpiecznej przystani kropli wody.

Jak pięknie powiedział Mark Twain “Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj”.

Wyrusz bez obaw, na pełnych żaglach w podróż po Oceanie, który jest bez początku i bez końca. Nic złego nie może Ci się wydarzyć. Pozwól by kroplę wody, którą jesteś niósł bezkresny Ocean, a nie ograniczony racjonalny umysł.

Szczęśliwej Podróży.